جراحی بینی در دوران بارداری
جراحی بینی (رینوپلاستی) در دوران بارداری توصیه نمی‌شود. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
خطرات بیهوشی: برای انجام جراحی بینی نیاز به بیهوشی عمومی یا موضعی است که ممکن است برای جنین و مادر خطراتی ایجاد کند. بیهوشی عمومی می‌تواند باعث تغییرات در فشار خون، ضربان قلب، و تنفس شود که این تغییرات ممکن است برای جنین خطرناک باشند.
تغییرات هورمونی در بارداری: در دوران بارداری، تغییرات هورمونی زیادی در بدن مادر رخ می‌دهد که می‌تواند باعث تورم و تغییرات در بافت بینی شود. این تغییرات می‌توانند نتایج جراحی را تحت تاثیر قرار دهند و باعث شوند که فرم بینی بعد از جراحی به درستی بهبود نیابد.
ریسک‌های عفونت و خونریزی: دوران بارداری به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و سیستم ایمنی بدن، ممکن است باعث افزایش خطر عفونت و خونریزی شود. این مشکلات می‌توانند جراحی را پیچیده‌تر و خطرناک‌تر کنند.
استرس و فشار جسمی: جراحی بینی ممکن است برای مادر استرس‌زا باشد که این استرس می‌تواند بر وضعیت سلامت مادر و جنین تاثیر بگذارد.
به طور کلی، بیشتر پزشکان و جراحان توصیه می‌کنند که جراحی‌های زیبایی و غیر ضروری مانند جراحی بینی را به بعد از دوران بارداری موکول کنید تا هم از سلامت خود و هم از سلامت جنین محافظت شود. اگر نیاز به جراحی بینی دارید، بهتر است این کار را بعد از پایان دوران بارداری و شیردهی انجام دهید.
خطرات بیهوشی
بیهوشی عمومی و موضعی در جراحی‌ها به‌طور کلی ایمن هستند، اما همچنان می‌توانند با برخی خطرات و عوارض همراه باشند، به‌ویژه در دوران بارداری که بدن مادر و جنین تغییرات فیزیولوژیکی خاصی را تجربه می‌کند. در ادامه، خطرات مرتبط با بیهوشی در دوران بارداری توضیح داده شده است:
بیهوشی عمومی
بیهوشی عمومی، که در بسیاری از جراحی‌ها از جمله جراحی بینی ممکن است استفاده شود، به طور کلی ایمن است اما می‌تواند خطراتی برای مادر و جنین ایجاد کند:
اختلال در عملکرد قلب و ریه‌ها: بیهوشی عمومی ممکن است بر تنفس و عملکرد قلب تاثیر بگذارد. در دوران بارداری، تغییرات فیزیولوژیکی مانند افزایش حجم خون و تغییرات در عملکرد ریه‌ها و قلب وجود دارد که ممکن است واکنش بدن به بیهوشی را پیچیده‌تر کند.
افت فشار خون: بیهوشی عمومی می‌تواند باعث افت فشار خون شود. این کاهش فشار ممکن است موجب کاهش خون‌رسانی به رحم و در نتیجه کمبود اکسیژن برای جنین شود که برای جنین مضر است.
استفراغ و خطر آسپیراسیون: در برخی موارد، بیهوشی می‌تواند باعث استفراغ و آسپیراسیون (ورود مایعات معده به ریه‌ها) شود که این وضعیت خطرناک است و می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی شود.
تأثیرات داروها بر جنین: برخی داروهایی که برای بیهوشی استفاده می‌شوند، ممکن است به جفت منتقل شوند و بر جنین تاثیر بگذارند. این داروها می‌توانند خطراتی مانند نقص‌های مادرزادی یا مشکلات رشد را برای جنین ایجاد کنند.
بیهوشی موضعی:
در بیهوشی موضعی، فقط ناحیه خاصی از بدن بی‌حس می‌شود و به طور معمول برای جراحی‌های کم‌تهاجم‌تر استفاده می‌شود. اگرچه این نوع بیهوشی نسبت به بیهوشی عمومی خطرات کمتری دارد، اما هنوز برخی نگرانی‌ها وجود دارد:
واکنش‌های آلرژیک: برخی افراد ممکن است به مواد بی‌حسی موضعی حساسیت یا آلرژی داشته باشند که باعث ایجاد واکنش‌های ناخوشایند مانند درد، تورم یا حتی شوک آلرژیک می‌شود.
اثرات بر جنین: اگرچه بیهوشی موضعی به طور مستقیم تأثیر زیادی بر جنین ندارد، اما بعضی از داروهای موضعی ممکن است به مقدار کم وارد جریان خون شوند و به جنین منتقل شوند. این انتقال می‌تواند در صورت استفاده طولانی یا در دوزهای بالا برای جنین خطرناک باشد.
خطرات برای مادر: در برخی موارد، بیهوشی موضعی ممکن است نتواند به‌طور کامل درد را کنترل کند و مادر همچنان ممکن است احساس ناراحتی کند. این امر می‌تواند استرس و اضطراب زیادی ایجاد کند که بر وضعیت سلامت مادر تأثیر می‌گذارد.
خطرات عمومی در دوران بارداری
افزایش احتمال عوارض بیهوشی: بدن مادر در دوران بارداری تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی زیادی تجربه می‌کند، از جمله افزایش حجم خون، تغییرات در عملکرد قلب و ریه‌ها، و افزایش خطر لخته‌های خونی. این تغییرات می‌توانند خطرات مرتبط با بیهوشی را افزایش دهند.
تأخیر در بهبودی: به دلیل تغییرات هورمونی و وضعیت فیزیکی بدن مادر، فرآیند بهبودی بعد از بیهوشی می‌تواند کندتر از حالت عادی باشد.
ملاحظات خاص برای جراحی در دوران بارداری:
زمان‌بندی جراحی: در صورتی که نیاز به جراحی داشته باشید، بهترین زمان برای انجام آن بعد از سه ماهه اول بارداری و قبل از ماه‌های پایانی بارداری است. در این زمان، خطرات بیهوشی کمتر است و همچنین جنین به‌طور نسبی ایمن‌تر است.
پزشک متخصص: بسیار مهم است که جراح و متخصص بیهوشی از وضعیت خاص بارداری شما آگاه باشند تا بتوانند اقدامات ایمنی لازم را انجام دهند و در صورت لزوم داروهای بیهوشی خاص و متناسب با بارداری شما را انتخاب کنند.
تغییرات هورمونی در بارداری
ریسک‌های عفونت و خونریزی
ریسک‌های عفونت و خونریزی از جمله خطرات جدی‌ای هستند که در هر جراحی، از جمله جراحی بینی، وجود دارند. در دوران بارداری این خطرات ممکن است بیشتر شوند به دلایل مختلفی از جمله تغییرات فیزیولوژیکی بدن مادر، تغییرات سیستم ایمنی، و تأثیرات هورمونی. در ادامه به طور تفصیل این دو ریسک در دوران بارداری توضیح داده می‌شود:
1. ریسک عفونت:
تضعیف سیستم ایمنی: در دوران بارداری، سیستم ایمنی بدن مادر به‌طور طبیعی کمی ضعیف‌تر از حالت عادی می‌شود تا از سقط جنین و واکنش‌های ایمنی به جنین جلوگیری کند. این تغییرات می‌تواند موجب شود که بدن در برابر عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر شود.
افزایش احتمال عفونت‌های زخم: جراحی‌هایی مانند جراحی بینی باعث ایجاد برش‌هایی در پوست یا بافت‌های داخلی می‌شوند که ممکن است محل ورودی برای باکتری‌ها و دیگر عوامل عفونت‌زا باشند. در دوران بارداری، به دلیل تغییرات در گردش خون، دمای بدن، و افزایش تولید هورمون‌ها، احتمال بروز عفونت ممکن است بیشتر شود.
مشکلات با درمان عفونت‌ها: برخی از داروهایی که برای درمان عفونت‌ها استفاده می‌شوند، ممکن است برای جنین مضر باشند. پزشکان معمولاً از تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای ضدعفونی‌کننده‌ای که برای جنین ایمن نباشند، اجتناب می‌کنند، که این موضوع ممکن است درمان عفونت را پیچیده‌تر کند.
2. ریسک خونریزی:
تغییرات هورمونی و خونریزی: در دوران بارداری، به‌ویژه در سه ماهه اول، هورمون پروژسترون باعث شل شدن بافت‌های عضلانی و افزایش جریان خون در ناحیه رحم می‌شود. این تغییرات ممکن است باعث افزایش خونریزی در مواقع جراحی شود، زیرا بدن باردار بیشتر به خون نیاز دارد و ممکن است در مواجهه با آسیب به رگ‌های خونی دچار خونریزی بیشتر شود.
اختلال در انعقاد خون: برخی از زنان باردار ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی یا وضعیت‌های خاص پزشکی (مثل پیش‌اکلامپسی) دچار مشکلاتی در انعقاد خون شوند. این می‌تواند احتمال خونریزی شدید بعد از جراحی را افزایش دهد.
افزایش حجم خون: در دوران بارداری، حجم خون بدن مادر افزایش می‌یابد که باعث می‌شود هر نوع خونریزی از جراحی‌ها بیشتر به نظر برسد. این موضوع می‌تواند فشار اضافی به قلب و رگ‌های مادر وارد کند و منجر به مشکلاتی مانند شوک یا افت فشار خون شود.
خطرات خونریزی در جراحی بینی: در جراحی بینی، که معمولاً با ایجاد برش‌هایی در داخل و یا اطراف بینی انجام می‌شود، احتمال خونریزی زیاد است. خونریزی شدید در حین عمل یا پس از آن می‌تواند نیاز به مراقبت‌های ویژه و حتی بستری شدن بیمار را ایجاب کند.
3. عوامل دیگری که ریسک عفونت و خونریزی را افزایش می‌دهند:
سیستم ایمنی ضعیف‌تر: تغییرات فیزیولوژیکی بدن در بارداری، به ویژه در اوایل بارداری، می‌تواند باعث کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت‌ها و خونریزی‌ها شود.
پاسخ‌های التهابی: بارداری می‌تواند پاسخ‌های التهابی بدن را تحت تاثیر قرار دهد و فرآیند بهبودی از جراحی را کندتر کند. به همین دلیل، خطر عفونت و خونریزی در برخی افراد ممکن است بیشتر باشد.
مصرف داروها در دوران بارداری: برخی از داروهایی که ممکن است برای جلوگیری از عفونت یا کاهش خونریزی استفاده شوند، ممکن است برای جنین مضر باشند یا در دوران بارداری توصیه نشوند. این امر می‌تواند درمان برخی از عوارض جراحی را پیچیده‌تر کند.
پیشگیری از این ریسک‌ها:
برای کاهش خطرات عفونت و خونریزی، پزشکان اقداماتی مانند موارد زیر را انجام می‌دهند:
انتخاب زمان مناسب جراحی: اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که جراحی‌های غیرضروری مانند جراحی بینی تا بعد از دوران بارداری به تأخیر بیفتند. اگر جراحی ضروری باشد، باید در زمان‌هایی از بارداری انجام شود که کمترین خطرات را به همراه داشته باشد، به‌ویژه در نیمه دوم بارداری.
مراقبت‌های پیش از جراحی: پزشک ممکن است قبل از جراحی، آزمایش‌های خاصی برای ارزیابی وضعیت انعقادی خون و بررسی خطرات عفونت انجام دهد.
آنتی‌بیوتیک‌ها: در صورت نیاز، ممکن است پزشک آنتی‌بیوتیک‌های خاصی تجویز کند که برای مادر و جنین ایمن هستند تا از عفونت‌های پس از جراحی جلوگیری شود.
پایش و مراقبت‌های بعد از جراحی: پس از جراحی، بیمار باید به‌دقت تحت نظر باشد تا در صورت بروز عفونت یا خونریزی شدید، درمان فوری انجام شود.
استرس و فشار جسمی
استرس و فشار جسمی ناشی از جراحی، به‌ویژه در دوران بارداری، می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت مادر و جنین داشته باشد. در این دوران، بدن مادر در حال تغییرات فیزیولوژیکی و هورمونی است و استرس اضافی می‌تواند بر وضعیت سلامت او و رشد جنین تأثیرگذار باشد. در ادامه، به تفصیل بررسی می‌کنیم که چگونه استرس و فشار جسمی می‌توانند بر دوران بارداری تأثیر بگذارند:
تأثیر استرس بر مادر باردار:
استرس فیزیکی و روانی می‌تواند تأثیرات مختلفی بر بدن مادر باردار داشته باشد که برخی از آن‌ها عبارتند از:
تأثیر بر سیستم ایمنی: استرس مزمن می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، که باعث می‌شود مادر بیشتر در معرض عفونت‌ها و بیماری‌ها قرار گیرد. در دوران بارداری، سیستم ایمنی بدن به‌طور طبیعی تغییراتی دارد که برای محافظت از جنین طراحی شده است، اما استرس می‌تواند این تغییرات را تحت تأثیر قرار دهد.
تغییرات در فشار خون: استرس می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود که در دوران بارداری می‌تواند خطرناک باشد، زیرا فشار خون بالا (پری‌اکلامپسی) ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی برای مادر و جنین شود.
تأثیر بر هورمون‌ها: استرس می‌تواند باعث افزایش سطح هورمون‌هایی مانند کورتیزول (هورمون استرس) در بدن شود. این هورمون‌ها می‌توانند باعث تغییرات در متابولیسم، افزایش وزن، و مشکلات خواب شوند. همچنین، افزایش کورتیزول در بلندمدت می‌تواند بر خلق و خو و سلامت روان مادر تأثیر منفی بگذارد.
اختلالات خواب: استرس می‌تواند باعث بی‌خوابی یا مشکلات خواب شود. در دوران بارداری، مشکلات خواب از جمله خواب‌آلودگی و بی‌خوابی شایع هستند، و استرس می‌تواند این مشکلات را تشدید کند.
افزایش اضطراب و افسردگی: استرس و فشار روانی می‌تواند باعث افزایش سطح اضطراب و افسردگی در دوران بارداری شود. مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی می‌توانند بر کیفیت زندگی مادر تأثیر بگذارند و سلامت جنین را نیز تحت‌الشعاع قرار دهند.
تأثیر استرس بر جنین:
استرس مادر نه تنها بر سلامت جسمی او بلکه بر رشد و توسعه جنین نیز تأثیرگذار است. برخی از تأثیرات استرس مزمن بر جنین عبارتند از:
افزایش خطر زایمان زودرس: استرس مزمن ممکن است باعث افزایش خطر زایمان زودرس یا تولد نوزاد با وزن کم شود. در پاسخ به استرس، بدن مادر ممکن است هورمون‌هایی مانند اکسی‌توسین و کورتیزول ترشح کند که ممکن است باعث انقباضات زودهنگام رحم و شروع زایمان شود.
مشکلات رشد جنین: استرس مزمن می‌تواند بر جریان خون و تأمین مواد مغذی به جنین تأثیر بگذارد. این ممکن است منجر به مشکلات رشد، کمبود وزن هنگام تولد، یا نقص‌های مادرزادی شود.
اختلالات رفتاری و شناختی در کودک: برخی مطالعات نشان داده‌اند که استرس مزمن مادر می‌تواند بر رشد مغزی و سیستم عصبی جنین تأثیر منفی بگذارد. کودکان مادرانی که در دوران بارداری دچار استرس مزمن بودند، ممکن است بیشتر در معرض مشکلات رفتاری، اضطراب، یا مشکلات شناختی در دوران کودکی باشند.
فشار جسمی ناشی از جراحی:
در دوران بارداری، هر نوع فشار جسمی ناشی از جراحی، از جمله جراحی بینی، ممکن است اثرات مختلفی بر سلامت مادر و جنین داشته باشد:
افزایش نیاز به انرژی و اکسیژن: جراحی به طور طبیعی فشار زیادی بر بدن وارد می‌کند و نیاز به انرژی و اکسیژن بیشتری برای فرآیند بهبودی ایجاد می‌شود. در دوران بارداری، این فشار می‌تواند مشکلاتی برای مادر و جنین ایجاد کند، زیرا بدن مادر در حال تطابق با تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی است.
ناتوانی در مدیریت درد: درد پس از جراحی می‌تواند منجر به استرس و فشار اضافی به بدن مادر شود. در دوران بارداری، مصرف داروهای مسکن محدود است و استفاده از داروهایی که برای تسکین درد معمولاً تجویز می‌شوند، ممکن است برای جنین خطرناک باشند.
خستگی و کاهش توانایی بدنی: دوران بارداری به‌طور طبیعی با افزایش حجم خون، تغییرات هورمونی، و فشار اضافی به سیستم عضلانی و اسکلتی همراه است. جراحی، به ویژه جراحی‌هایی که نیاز به استراحت طولانی دارند، می‌تواند باعث افزایش خستگی و کاهش توانایی بدنی مادر شود.
خطر خونریزی و عفونت: همان‌طور که قبلاً اشاره شد، فشار جسمی ناشی از جراحی ممکن است منجر به خونریزی یا عفونت شود که در دوران بارداری می‌تواند خطرات بیشتری به همراه داشته باشد.
راهکارهای کاهش استرس و فشار جسمی:
برای کاهش استرس و فشار جسمی در دوران بارداری، به‌ویژه قبل و بعد از جراحی، چند اقدام مفید عبارتند از:
مدیریت استرس: تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق، یوگا، مدیتیشن، یا مشاوره روانشناسی می‌توانند به کاهش استرس کمک کنند.
مراقبت‌های ویژه در دوران بارداری: اگر جراحی ضروری باشد، انتخاب یک زمان مناسب برای انجام آن (به‌ویژه پس از سه‌ماهه اول) و انجام مراقبت‌های دقیق پس از عمل بسیار مهم است.
استراحت کافی: پس از جراحی، استراحت مناسب و مراقبت‌های پزشکی برای جلوگیری از عفونت و کاهش استرس جسمی ضروری است.
حمایت از سوی خانواده و دوستان: داشتن حمایت اجتماعی و کمک‌های خانواده و دوستان می‌تواند به کاهش فشار روانی و استرس کمک کند و فرآیند بهبودی را تسهیل کند.
جراحی بینی در دوران شیردهی
جراحی بینی در دوران شیردهی نیز مانند دوران بارداری نیاز به احتیاط دارد. اگرچه بدن مادر در دوران شیردهی نسبت به دوران بارداری به وضعیت فیزیولوژیکی و هورمونی ثابت‌تری رسیده است، اما همچنان باید جوانب احتیاطی را در نظر گرفت. به طور کلی، انجام جراحی بینی در دوران شیردهی ممکن است به دلایلی توصیه نشود، اما در صورت ضرورت، با رعایت اصول خاص می‌توان خطرات را به حداقل رساند.
دلایل اصلی برای احتیاط در انجام جراحی بینی در دوران شیردهی:
1. تأثیر داروهای بیهوشی و مسکن‌ها بر شیردهی:
یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها در دوران شیردهی، تأثیر داروهایی است که برای بیهوشی عمومی یا مسکن‌ها استفاده می‌شود. برخی از این داروها می‌توانند وارد شیر مادر شوند و به نوزاد منتقل شوند، که در برخی موارد ممکن است برای نوزاد مضر باشند.
بیهوشی عمومی: در جراحی بینی معمولاً از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود که ممکن است داروهای بیهوشی به مقدار کمی وارد شیر شوند. اگرچه اغلب داروهای بیهوشی به سرعت از بدن مادر خارج می‌شوند، در برخی موارد ممکن است داروهایی که استفاده می‌شوند بر نوزاد تأثیر بگذارند و باعث مشکلاتی مانند خواب‌آلودگی یا مشکلات تنفسی برای نوزاد شوند.
مسکن‌ها: پس از جراحی ممکن است نیاز به مصرف مسکن‌هایی مانند مسکن‌های ضد درد (مانند ایبوپروفن یا مورفین) باشد. برخی از این داروها ممکن است وارد شیر شده و به نوزاد منتقل شوند. برای جلوگیری از آسیب به نوزاد، پزشک معمولاً مسکن‌هایی را تجویز می‌کند که برای شیردهی ایمن‌تر هستند. اگر استفاده از داروهای خاص ضروری باشد، ممکن است توصیه شود که مادر از شیر دادن به نوزاد تا زمانی که دارو از بدن او دفع شود، خودداری کند.
2. تأثیر استرس و فشار جسمی ناشی از جراحی:
جراحی، حتی جراحی‌های زیبایی مانند جراحی بینی، یک فرآیند استرس‌زا برای بدن است که می‌تواند به ویژه در دوران شیردهی تأثیرگذار باشد. استرس جسمی ناشی از جراحی و فشار بدن ممکن است باعث اختلال در تولید شیر و کیفیت آن شود. همچنین، تغییرات هورمونی در پاسخ به استرس ممکن است بر میزان شیر و فرآیند شیردهی تأثیر بگذارد.
3. خطرات عفونت و بهبودی:
جراحی، حتی جراحی‌های زیبایی مانند جراحی بینی، یک فرآیند استرس‌زا برای بدن است که می‌تواند به ویژه در دوران شیردهی تأثیرگذار باشد. استرس جسمی ناشی از جراحی و فشار بدن ممکن است باعث اختلال در تولید شیر و کیفیت آن شود. همچنین، تغییرات هورمونی در پاسخ به استرس ممکن است بر میزان شیر و فرآیند شیردهی تأثیر بگذارد.
4. مراقبت از نوزاد پس از جراحی:
بعد از جراحی بینی، مادر ممکن است نیاز به استراحت و مراقبت‌های بیشتر داشته باشد که این می‌تواند توانایی او را در مراقبت از نوزاد کاهش دهد. مشکلاتی مانند درد، تورم، یا محدودیت در حرکات ممکن است مادر را از انجام برخی از کارهای روزمره مانند شیر دادن یا جابجایی نوزاد برای مدت کوتاهی ناتوان کند.
اقدامات احتیاطی برای انجام جراحی بینی در دوران شیردهی:
اگر انجام جراحی بینی در دوران شیردهی ضروری باشد، پزشکان و جراحان معمولاً اقداماتی را برای کاهش خطرات انجام می‌دهند. این اقدامات عبارتند از:
انتخاب بهترین زمان برای جراحی:
انجام جراحی بینی بهتر است پس از پایان دوره شیردهی یا زمانی که نوزاد به تغذیه از شیر خشک یا غذای کمکی عادت کرده است، انجام شود.
اگر جراحی ضروری باشد، توصیه می‌شود که مادر حداقل چند ساعت قبل از جراحی، شیر خود را پمپ کند و ذخیره نماید تا نوزاد در مدت زمان بستری مادر مشکلی نداشته باشد.
انتخاب داروهای ایمن برای شیردهی:
پزشک باید داروهای بیهوشی و مسکن‌های متناسب با شیردهی را انتخاب کند که حداقل تأثیر را بر شیر مادر و نوزاد داشته باشند.
مادر باید قبل از جراحی با پزشک خود مشورت کند تا داروهایی که ممکن است مصرف کند، برای شیردهی ایمن باشند. در صورتی که نیاز به داروهای خاصی برای درمان عفونت یا درد باشد، باید از داروهایی استفاده شود که به‌طور خاص برای مادران شیرده ایمن هستند.
مراقبت‌های پس از جراحی:
پس از جراحی، مراقبت‌های دقیق از زخم‌ها و جلوگیری از عفونت ضروری است. این مراقبت‌ها باید توسط پزشک به مادر آموزش داده شود.
اگر مادر دچار درد شدید یا تورم باشد، باید از داروهای مسکن ایمن استفاده کرده و از شیردهی در مدت زمان تجویز دارو خودداری کند تا نوزاد تحت تأثیر دارو قرار نگیرد.
استراحت و بهبودی:
مادر باید زمان کافی برای استراحت و بهبودی بعد از جراحی اختصاص دهد تا قدرت بدنی و توانایی مراقبت از نوزاد خود را بازیابد.
اگر مادر نیاز به استراحت بیشتر داشته باشد، ممکن است به کمک از دیگر اعضای خانواده یا پرستار نیاز داشته باشد تا در مراقبت از نوزاد کمک کنند.
بدون دیدگاه